Ŝafaro harmonia lupon ne timas.
Unu fava ŝafo tutan ŝafaron infektas.
Pereis ŝafino, pereu ankaŭ la ŝafido.
Oni tondas ŝafinojn - tremas la ŝafoj.
Ŝafo donas sian lanon, por ke mastro havu panon.
Ŝafo kalkulita ne estas savita.
De ŝafo senlana eĉ lanero taŭgas.
De malbona ŝafo estas bona eĉ tufo.
Ke la lup' estu sata, kaj la ŝaf' ne tuŝata.
Pagos lupo por la ŝafo.
Por ŝafo tondita Dio venton moderigas.
Se lupo ekpentis, ŝafo atentu.
Se vi ŝafo fariĝos, lupoj ne mankos.
Se vi faros vin ŝafo, la lupoj vin manĝos.
Unu fava ŝafo tutan ŝafaron infektas.
Estas ŝafoj, estos lano.
Oni tondas ŝafinojn - tremas la ŝafoj.
Gardatan ŝafon eĉ lupo timas.
Lupo dormanta ŝafon ne kaptas.
Pastro ŝafon ne prenas, ĝi hejmen revenas.
Por ŝafon formanĝi, lupo trovos pretekston.
Ŝajno trompas.
Ŝajnon ne fidu, juĝi ne rapidu.
Kiu konstante lokon ŝanĝas, neniam sin aranĝas.
Lupo ŝanĝas la harojn, sed ne la farojn.
Tago aranĝas, tago ŝanĝas.
Vulpo mienon ŝanĝas, sed plue kokidojn manĝas.
Kiu edziĝas, tiu ŝanĝiĝas.
Kiu bone sidas, tiu lokon ne ŝanĝu.
Promeso estas larĝa, plenumo estas ŝarĝa.
Tro alta postulo aĉetanton ne ŝarĝas.
Sur ĉeval' de najbaro la ŝarĝo ne pezas.
Ĉiu havas sian ŝarĝon.
Ĉion novan oni ŝatas, malnovan oni forbatas.
Ŝteletiston oni batas, ŝtelegiston oni ŝatas.
Kiu hundon mian batas, min mem ne tre ŝatas.
Kiu malmulton ne ŝatas, multon ne meritas.
Nur suferinto ŝatas feliĉon.
Bono posedata ne estas ŝatata.
Ŝatu amikon laŭ la dato de akiro.
Amikon ŝatu, malamikon ne batu.
Konu nin, ŝatu nin!
Li ĵus elrampis el la ova ŝelo.
Ŝerce dirite, cele pensite.
En ŝerco kaj ludo ofte sidas aludo.
Ne ekzistas en komerco amikeco nek ŝerco.
Diablo ŝercon ne komprenas, vokite li venas.
La morto ŝercon ne komprenas: oni ĝin vokas, ĝi venas.
Granda ŝipo bezonas profundon.
Ŝipon rompitan ĉiuj ventoj atakas.
Eĉ plej bonan ŝipon malbonigas la ventoj.
Ne maro dronigas ŝipon, sed la ventoj.
Spesmilo superflua poŝon ne ŝiras.
De fremda groŝo ŝiriĝas la poŝo.
Ŝiriĝis fadeno sur la bobeno.
Ŝiru rozojn en somero, ĉar en vintro ili ne estos.
Ŝiru vin en du partojn, la mondo trian postulos.
Ŝlosilo uzata ruston ne konas.
Ora ŝlosilo ĉion malfermas.
Ora ŝlosilo ĉiun pordon malfermas.
Kiu bone ŝmiras, bone veturas.
Dolĉe ŝmiri al iu la lipojn.
En dom' de pendigito pri ŝnuro ne parolu.
Tordi ŝnurojn el sablo.
Kie diablo ne povas, tien virinon li ŝovas.
En fremdan vazon ne ŝovu la nazon.
Ne ŝovu nazon en fremdan vazon.
Ne ŝpari monon nek penon.
Groŝo ŝparita neniam perdiĝas.
Vivi de ŝparita kaso.
Ŝparu groŝon - vi havos plenan poŝon.
Ŝparu kiam bone, vi havos kiam bezone.
Vortojn ŝparu, agojn faru.
Ŝtelaĵokaŝisto mem estas ŝtelisto.
Ĉe mastro ŝtelisto la servantoj ne ŝtelas.
Apud propra domo ŝtelisto ne ŝtelas.
Infano ŝtelas ovon, grandaĝulo ŝtelas bovon.
Li ŝtelas de najbaro, por doni al altaro.
Longe ŝtelas ŝtelisto, tamen fine li pendos.
Ne trovante bovinon, oni ŝtelas kokinon.
Ŝteletiston oni batas, ŝtelegiston oni ŝatas.
Oni komencas per ŝteletoj kaj finas per ŝtelegoj.
Ŝteletiston oni batas, ŝtelegiston oni ŝatas.
Oni komencas per ŝteletoj kaj finas per ŝtelegoj.
Ŝteli ĉe ŝtelisto estas malfacile.
Unufoje ŝtelinta restas ĉiam ŝtelisto.
Groŝon ŝtelis - ho, ŝtelisto! milojn ŝtelis - financisto.
Unu fojon ŝtelis pomon kaj perdis por ĉiam honestan nomon.
Ĉe mastro ŝtelisto la servantoj ne ŝtelas.
Ŝtelaĵokaŝisto mem estas ŝtelisto.
Ŝteli ĉe ŝtelisto estas malfacile.
Ŝtelisto ŝteliston evitas, ĉar li tie ne profitas.
Ŝtelisto ŝteliston ne perfidas.
Apud propra domo ŝtelisto ne ŝtelas.
Groŝon ŝtelis - ho, ŝtelisto! milojn ŝtelis - financisto.
Longe ŝtelas ŝtelisto, tamen fine li pendos.
Ne ĉiu bojato estas ŝtelisto.
Ne kredas ŝtelisto, ke honestaj ekzistas.
Sur la ŝtelisto brulas la ĉapo.
Unufoje ŝtelinta restas ĉiam ŝtelisto.
Venos ŝtelisto al la juĝisto.
Ne ŝtelus ŝtelistoj, se ne ekzistus kaŝistoj.
Kiu ŝteliston regalas, mem ŝteliston egalas.
Malbone kaŝita ŝteliston incitas.
Okazo faras ŝteliston.
Okazo kreas ŝteliston.
Plena kaso ŝteliston altiras.
Por pendigi ŝteliston, antaŭe lin kaptu.
Kiu pri ŝtelo silentas, tiu ŝtelon konsentas.
Malfermita kelo tentas al ŝtelo.
Mensogo kaj ŝtelo estas du fratoj.
Parolo anĝela, sed penso pri ŝtelo.
Faras rabon kaj ŝtelon, por oferi al Dio kandelon.
Ŝtelu malproksime, edziĝu proksime.
Ne ŝtelus ŝtelistoj, se ne ekzistus kaŝistoj.
Eĉ ŝtipo estos bela, se vi ĝin ornamos.
Malsaĝa kiel ŝtipo.
Ŝtono de falpuŝiĝo.
Eĉ ŝtono verdiĝas, se ĝi longe ne moviĝas.
Gast' en tempo malĝusta estas ŝtono sur brusto.
Kontraŭ vesto malbona konspiras ĉiu ŝtono.
Malaperis kiel ŝtono en maron.
Per unu ŝtono oni du ĵetojn ne faras.
Se Dio ordonos, eĉ ŝton' lakton donos.
Trafi du celojn per unu ŝtono.
Kiu regalas per ŝtonoj, tiun oni dankas per bastonoj.
Guto malgranda, sed ŝtonon ĝi boras.
Li ne elpensis la filozofian ŝtonon.
Malsaĝulo ŝtonon ĵetis, dek saĝuloj ĝin ne atingos.
Senĉesa guto eĉ ŝtonon traboras.
Trafis falĉilo sur ŝtonon.
Al kavo senfunda ŝtopado ne helpas.
Pri la ŝtrumpa truo scias nur la ŝuo.
Eminenta ŝuldanto - malbona paganto.
Pago de ŝuldanto estas bona en ĉiu kvanto.
Riĉa estas tiu, kiu ŝuldas al neniu.
Ŝuldo ne rustiĝas, ŝuldo ne mortiĝas.
Ŝuldo estas unua heredanto.
Ŝuldo havas longan vivon.
Ŝuldo kaj mizero estas najbaroj.
Ŝuldo ne bruas, tamen dormon detruas.
Ŝuldo ne makulas, sed pagon postulas.
Ŝuldo ne rustiĝas, ŝuldo ne mortiĝas.
Malsato malfortigas, ŝuldo suferigas.
Ŝuldoj kaj mizero estas najbaroj.
Festeno kaj ĉaso kaj da ŝuldoj amaso.
Li havas pli da ŝuldoj en la urbo, ol da haroj en la barbo.
Li sidas en ŝuldoj ĝis super la ŝultroj.
Nenio pli grandan mizeron prezentas, ol se sano mankas kaj ŝuldoj turmentas.
Kiu ŝuldojn estingas, riĉecon atingas.
Longa dormado ŝuldojn kreskigas.
Ŝuldon tempo ne kuracas.
Bedaŭro kaj ĉagreno ŝuldon ne kovras.
Kiu donis garantion, tiu pagu la ŝuldon.
Larmoj ŝuldon ne pagas.
Li sidas en ŝuldoj ĝis super la ŝultroj.
Ĉe botisto la ŝuo estas ĉiam kun truo.
Esti sub la ŝuo (de sia edzino).
Pri la ŝtrumpa truo scias nur la ŝuo.
Ŝuti polvon en la okulojn.
Kiu ŝvitas, tiu profitas.
Li ŝvitas ankoraŭ super la alfabeto.
Pli bone estas ŝviti, ol tremi.